Zespół Szkół Miejskich nr 5 w Jaśle

Na początku przybliżyła nam krótką historię swego Zgromadzenia. Założył go błogosławiony Honorat Koźmiński 10 listopada 1889 roku. Współzałożycielką była Wanda Olędzka. W tym czasie Polska znajdowała się pod zaborami, a zakonnicy byli wysyłani na Syberię, dlatego Ojciec Założyciel, chciał, aby Zgromadzenie to pozostało ukryte. Jest to więc Zgromadzenie bezhabitowe, bowiem jak mówiła siostra Anna: „nie strój decyduje o tym, kim jesteśmy". Zakonnica powiedziała też o habicie składającym się cnót: miłości, miłosierdzia, pokory i posłuszeństwa, w który Siostry Wspomożycieli ubierają swoje serce.
Każda zakonnica musi złożyć śluby: czystości, ubóstwa, posłuszeństwa oraz żyć we wspólnocie z innymi siostrami. Siostry te prowadzą domy opieki dla starszych, przedszkola dla ubogich dzieci, katechizują w szkołach, ale przede wszystkim szerzą wiedzę wśród wiernych świeckich na temat form niesienia pomocy zmarłym poprzez towarzyszenie osobom przeżywającym żałobę, publikowanie opracowań z dziedziny eschatologii i modlitwę za zmarłych.

Wszystko dla zmarłych!

W tym krótkim wezwaniu, zapisanym w Pierwszych Ustawach Zgromadzenia, streszcza się pełnia wspomożycielskiego powołania. Stąd też i ich działalność apostolska jest nim do głębi przeniknięta. Każdemu działaniu Sióstr Wspomożycielek przyświeca ten jeden cel, aby nieść pomoc duszom czyśćcowym. Podobnie jak Chrystus przyszedł na ziemię po to, aby swoje życie oddać za owce, i by miały one obfitość życia (por. J 10, 7-18), tak i Zgromadzenie to naśladując Go, pragnie z miłości do Pana Boga oddać swoje życie za zmarłych cierpiących w czyśćcu, aby mogli dostąpić pełni radości życia wiecznego.
Następnie Siostra opowiadała o formach pomocy zmarłym. Mówiła o modlitwie i postach, które mają moc pomóc duszom czyśćcowym. Człowiek, gdy popełnia grzech zaciąga winę i karę. Wina jest zgładzona w sakramencie spowiedzi, ale kara musi zostać odpokutowana. Można ją odpokutować za życie, albo po śmierci w czyśćcu.
Siostra Anna ukazała nam grzech i jego skutki na pewnym przykładzie. Przywiązała jednego z uczniów do krzesła, zawiązała mu oczy i postawiła przed nim inną osobę. Uczeń nie wiedział, kto przed nim stoi. Następnie zakonnica wytłumaczyła, że tak samo postępuje człowiek grzeszny. Nie potrafi dostrzec stojącego przed nim Boga i odpowiedzieć na Jego wołanie, ponieważ jest zaślepiony zagłuszony swoimi grzechami.

„Błogosławieni czystego serca albowiem do nich należy Królestwo niebieskie".

Brudnym sercem nie da się oglądać Pana Boga. Zakonnica wspomniała słowa Jana Pawła II: „im więcej miłości w naszym sercu, kiedy odmawiamy wieczny odpoczynek, tym większa część zmazy usuwana jest z serca zmarłego." Następnie mówiła o wdzięczności zmarłych za naszą modlitwę. Oni to sprawiają, że Bóg działa w naszym życiu.
Siostra Anna powiedziała, że również młodzi włączają się w pomoc zmarłym. Przy Zgromadzeniu działa bowiem Młodzieżowe Dzieło Pomocy dla Czyśćca (MDPC). Obecnie jest w nim około 1000 osób. Młodzi ci każdego dnia modlą się za zmarłych wzbudzając sobie intencję i odmawiając akt ofiarowania. Siostra Anna tłumaczyła, że to co dla każdego z nas jest darem, bądź krzyżem można oddać zmarłym. Takie ofiarowanie wprowadza w stan przyjaźni z Bogiem. Dusze czyśćcowe chcą mieć w nas przyjaciół. Z wielu sytuacji w naszym codziennym życiu można uczynić intencję, czyli dar dla zmarłych. Zachęcała nas też do solidnej i uczciwej nauki bo kiedy człowiek próbuje żyć uczciwie całe niebo i czyściec są z nim. Na koniec siostra opowiedziała o rekolekcjach odbywających się w Sulejówku. Całe Zgromadzenie łączy się wtedy z członkami MDPC. Razem modlą się za siebie i dusze czyśćcowe.

Myślę, że była to bardzo dobra i ciekawa lekcja. Siostra zachęciła nas do modlitwy za dusze czyśćcowe. Może w przyszłości my będziemy potrzebować takiej modlitwy. Mogliśmy dowiedzieć się jak pomóc tym, których już pośród nas nie ma. Dziękuję w imieniu wszystkich uczniów ks. Pawłowi Liszce za zorganizowanie tego spotkania.

Karolina Wielgosz