Zespół Szkół Miejskich nr 5 w Jaśle

  • Szkoła Podstawowa nr 8 im. ks. Stanisława Konarskiego
  • Przedszkole Miejskie nr 15 w Jaśle

Lata powojenne

Lata powojenne

 

Już w sierpniu 1944r. na wyzwolonych obszarach kraju przystąpiono do pracy nad organizowaniem szkolnictwa. Z dniem 1 września 1944r. rozpoczęto rok szkolny na lubelszczyźnie, białostoczczyźnie i w rzeszowskim. Porządkowano gmachy szkolne, gromadzono sprzęt i pomoce nauczania, prowadzono zapisy szkolne. 13 sierpnia wydano specjalne zarządzenie o prawomocności świadectw szkolnych uzyskanych w tajnym nauczaniu w okresie okupacji. Podobnie było w szkole sobniowskiej. Już w połowie lutego 1945r. nauczyciele powrócili do pracy, mimo że budynek wymagał remontu. Po powrocie z dwumiesięcznej kuracji kierownika Józefa Młodeckiego, zaczęto remont szkoły (był to początek marca). Od marca rozpoczęła się również nauka. Szybko utworzono Komitet Odbudowy Szkoły, a w kwietniu 1945 r., można było korzystać z dwóch sal lekcyjnych. Początkowo nauka w nich odbywała się co drugi dzień, a grono pedagogiczne swym składem przypominało przedwojenne. Kierownikiem szkoły był nadal Józef Młodecki, zaś Inspektor Szkolny jako nowe siły nauczycielskie przydzielił: Genowefę Chmielowiec, Helenę Wojnarowiczową (byłą kierowniczkę szkoły w Czeluśnicy), poza tym w szkole uczyły Adela Piętniewicz i Helena Matysik. Rok szkolny 1944/45 zakończono 25 lipca, po którym nastąpiły krótkie (bo trwające półtora miesiąca wakacje). Ze względu na dużą ilość uczniów zapisanych do szkoły na rok szkolny 1945/46 (272 uczniów), w ciągu przerwy wakacyjnej wyremontowano trzecią salę lekcyjną. Nowy rok szkolny 1945/46 rozpoczęto uroczyście w kaplicy w Sobniowie w dniu 4 września. Ze względu na dużą liczbę uczniów do grona nauczycieli dołączono Stanisławę Nowak. Szkoła liczyła sześć oddziałów, a nauka odbywała się od godziny 8.00 do 17.00, na trzy zmiany. W tym też roku, ze względu na liczne zachorowania dzieci na odrę i tyfus brzuszny lekarz powiatowy zawiesił naukę na okres trzech miesięcy. Kolejne lata nauki w szkole nie różniły się od poprzednich. Dzieci z Wolicy, Łask i Sobniowa chętnie uczęszczały do szkoły, która zaczęła cierpieć na brak sal lekcyjnych. Dlatego kierownik zaczął starania o dobudowę czwartego pomieszczenia, do którego już przygotowano nowe ławki i szafki. Zaczęto też organizować pierwsze wycieczki między innymi do Krosna, Łańcuta, a w 1945/50 uczniowie po raz pierwszy przygotowali program artystyczny na zakończenie roku szkolnego, który zaprezentowali w obecności rodziców. W sierpniu 1946r. ziściły się marzenia kierownika J. Młodeckiego. Szkoła otrzymała nowy niewykończony budynek, który można było pokryć dachem i wykorzystać do nauki. Mimo braku funduszy pieniężnych miejscowa ludność zorganizowała skład materiałów budowlanych. Odbudowa posuwała się bardzo szybko, bo już w kwietniu została zakończona i przystąpiono do wznoszenia drugiego budynku z przeznaczeniem na ubikacje i składzik do przechowywania materiałów opałowych. Nowy rok szkolny 1947/48 rozpoczął się nadal w starym budynku o czterech salach i dodatkowo w Domu Ludowym. Dlatego też nauka odbywała się na cztery zmiany. Ze względu na podział I klasy na dwa oddziały, do pracy przyjęto nową nauczycielkę Apolonię Lisowską. W lutym naukę dla klasy VI przeniesiono do nowego obiektu szkolnego. Dlatego też w kolejnym roku nauczanie odbywało się już tylko na dwie zmiany. Szkoła zyskała wkrótce nowy sprzęt i pomoce naukowe, a od Inspektora Szkolnego (1948/49) nowe ławki, globusy, mapy historyczne i tablicę.

 

powrót